ГҮНГЭНЭХЭ

үйлэ ү. 1) таһалгаряагүй абяа гараха, дүнгинэхэ, дүүехэ, хүүехэ (жужжать, гудеть): Нэгэшье харагдаа үзэгдѳѳгүй, Үшѳѳтэдэ, Инзагатада, Сарабдын оршондо ургадаггүй һаруул һайхан сэсэгүүд дээгүүр хүндэ бэетэ зүгынүүд гүнгэнэн ниидэнэд (Ч. Цыдендамбаев); Тиигэжэ байтар хүйтэн жабар шангадажа, агуу юртэмсын нэгэ һугада гасалан тохёолдоһондо уйдан шаналһандал, тайга гунигтайгаар гүнгэнэнэ (Д.-Д. Дугаров); 2) аман соогоо ямар нэгэн дуунай аялга гаргаха, аалиханаар дуулаха (напевать про себя, мурлыкать себе под нос): Сагаан фартугтай Долгормаа хамар дорохоноо огсом хүхюу дуунай аялга гүнгэнэн, лабшаа хэршэжэ байба (С. Цырендоржиев); 3) хамар дороо ойлгогдосогүйгѳѳр абяа гараха (бормотать, говорить невнятно): Тэрэ хүн хусажа байһан нохойе саашань намнахадал гэнэ. Юуншье гэһыень ойлгохоор бэшээр гүнгэнэнэ (Ц.-Ж. Жимбиев); гүнгэнэхэ гэнгинэхэ гонгинохо, хүнэй залхуутар абяа гараха (надоедать, приставать, зудеть): Харин лэ хайрата Дугар нүхэрынь эндэ ерэхэ илангаяа дуратай байжа, хабар дулаан боложо эхилхэһээ хойшо Сандаха руу заагаад зангаад, гүнгэнѳѳд гэнгинээд һалахаяа болишоо һэн (Б. Мунгонов).