ГҮЛДЭГЭР

1. тэмд. н. 1) урагшаа үлыһэн, хүзүүгээ һунааһан (с вытянутой шеей); 2) һуунайһан, ута, ута унжагар аад гүбыһэн, гүбэгэр, голдогор (вытянутый, длинный, продолговатый): Мүнѳѳ пушкануудай гүлдэгэр томо сэмгэнүүд яаралгүйхэн дээшээ үргэгдэн байба (Ж. Тумунов); Үдхэн гэгшын уляаһан мододоор хушагдаһан хоёр гүлдэгэр гүбээнүүдые дабаад, горхоной тохойнуудые тойроод орхиходонь… (Ж. Тумунов); 3) шэлж. хүмэдхѳѳ буулгаһан, барагар хара болошоһон (насупившийся, мрачный, хмурый); 2. гүлдэгэр-гүлдэгэр гэхэ үйлэ ү. залгисагааха, юумэ залгижа ядан байха (сглатывать): …тойн яһаяа амандаа хээд, нюдѳѳ анижа, залгижархин гэхэдээ, хахажа, муухай сагаа эреэн нюдэ харуулаад, зоходожо байһан зунай буха шэнги, гүлдэгэр-гүлдэгэр гэжэ гараараа газар тулаад һууна (Х. Намсараев).