ГҮЙХЭН

1. тэмд. н. 1) гүнзэгы бэшэ, гүн бэшэ, бага (мелкий, неглубокий): Ханаабайнь уһан гүйхэн болошоод, хашар шалайханаар урдана (Ч. Цыдендамбаев); Эгээл иимэнүүдээр малтаха хэрэгтэй, Дан гүнзэгы байбал муу. Дан гүйхэн байбал баһа муу байха (Х. Намсараев); гүйхэн табаг гүнзэгы бэшэ, жалагар табаг (неглубокая тарелка): Гүйхэн табагууд дээгүүр дутуу мүлжэгдэһэн яһанууд, тарган мяханай хэршэмэгүүд, зарсашанхай буузанууд болон бусад эдеэ хоолой үлѳѳдэһэн (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) шэлж. халиргай, халюухайдаһан – бодол тухай; гүнзэгы бэшэ, удха багатай, холын хараагүй (поверхностный, несерьёзный): …гэхэ мэтэ гүйхэн шалиг юумэ аман соогоо гансаараа шэбэнэн дуугаржа, бэеэ һамааруулан һууна (Х. Намсараев); гүйхэн сэдьхэл һэбхи сэдьхэл (ветреная душа): Байрагүй годигонуур / Басага һугадабал, / Гүйхэн сэдьхэлынь / Гүйсэд ханадаг (Ш. Нимбуев); 2. юум. н. гүнзэгы бэшэ газар, онгосоор ябахадаа, оёор шудархаар бага уһатай газар (мель): Бурьяма сагаан саһанай / Гүйхэн дээгүүр табижа… (Х. Намсараев).