ѲѲНТЭГШЭ

нтэгшэ тэмд. н. 1) гомдодог, ѳѳнтэглэдэг (обидчивый): Энэ Ванькашни үгытэй ядуу, үншэржэ зобоһон хүн ха юм даа. Тиимэл хадаа ѳѳнтэгшэ, сухалтай (Ц. Шагжин); 2) һэжэгүүшэ, муурхадаг (мнительный): Хаа-яа ѳѳрыгѳѳ үлүү ѳѳнтэгшэ, жүтѳѳрхүү хүн гээшэ гүб гэжэ зэмэлхэ. Тамара һаянай Ринчиндэ хүйтэржэ, дураа гутажа эхилээ (С. Цырендоржиев).