ѲѲХЭЛИГ

хэлиг тэмд. н. 1) тарган, ѳѳхэтэй, арьбантай (жирный): Үдэсэ ехэтэй, / Ѳѳхэлиг мяхатай, / Хадада дуратай, / Харууһа багатай / Ямаагаа, юрэдѳѳ, / Яахадаа хюдаха / Болоо зонбибди? (Ш. Нимбуев); 2) шэлж. мяхалиг, булхагар (пухлый – напр. о щеках): Унанхай стол дороһоо бултайһан ламын ѳѳхэлиг бэень үргэлжэдѳѳ доһолжо, шэшэржэ байна (Д. Батожабай); ѳѳхэлиг хасар булхагар, булсагар хасар (пухлые щёки): Ѳѳхэлиг сагаан хасарнуудынь энеэхэдэнь хонхойлдоно (А. Жамбалдоржиев).