ѲѲД(Э)ТЭЙ

д(э)тэй 1. тэмд. н. бараг, һайн, хэрэгтэй барагтай, боломоор, мүртэй, тоолхотой (подходящий, годный, путный): Һангайнгаа юумэ тушаахадань, шэнэ байрадань гурбан хүнэй абаашаха ѳѳдэтэй юумэ үлдэбэгүй (Б. Мунгонов): Харин таанар ѳѳдтэй юумэ хороожо бүтээгээгүй хэбэртэй байналта (Х. Намсараев); ѳѳдэтэй хѳѳрэлдѳѳн мүртэй, тоолхотой хѳѳрэлдѳѳн (толковый, путный разговор): Тэдэ хоёрой хоорондо ѳѳдэтэй хѳѳрэлдѳѳн боложо үгѳѳгүй, Гончиг үгѳѳр хоморшог хүн ха юм даа (С. Цырендоржиев); 2. наречи мүртэйгѳѳр, зохидоор, һайнаар, тоолхотойгоор (толком, путём): Шишье ши, нүгѳѳ амитаншни яажа тэсэхэ юм, түлеэгээ гамнажа, хай, ѳѳдэтэй түлинэгүй хаш (З. Гомбожабай).