ѲѲДЭРГЭ(Н)

дэргэ(н) тэмд. н. 1) омогтой дорюун, үндысэтэй, тэнжэхэ тобиржоходоо һайн, ѳѳдѳѳ болосотой (живой, жизнерадостный, бойкий – о детях и о молодняке домашних животных): Гурбадахи хүбүүн Цыренжабынь эдир залууһаа ѳѳдэргэ, хүн зонтой үгэеэ ойлголсожо ядадаггүй, олониие ударидаха улигтай байһан (Б. Гармажапов); ѳѳдэргэ һайн хурьган шуран солбон хурьган (резвый ягнёнок); 2) шэлж. урагшатай, түрүү зэргэдэ байһан (благополучный, передовой): Һүүлэй жэлнүүдтэ колхозойнь ажахы хамта дээрээ урагшатай ѳѳдэргэн байгаа (Ч. Цыденжапов).