ѲѲҺЭД

һэд түл. ү., ол. тоо, дахуул үгэнүүдтэй гү, али парнаар хэрэглэгдэдэг «ѳѳһэдѳѳ» гэжэ һѳѳргэтэһэн түлѳѳнэй үгын анхан һуури (основа возвр. мест., употребляющаяся с послелогами или с повторением основы): Шархатаһан баабгайн сэб сэхэ ѳѳһэд тээшэнь ерэжэ ябахые харан гэхэдээ, аяншадай ара нюргаар хүйтэ даабарилжа, орой дээрэхи үһэниинь орболзон хүдэлхэдэл гэбэ (Б. Мунгонов); ѳѳһэд зуураа (гү, али хоорондоо) ѳѳрынхид дундаа (между собой): Гэнтэ мүнѳѳхи хоёр шарахан хараасгайнь ѳѳһэд зуураа хэдэн удаа шаханалдан дуугаралсаад, һэрд гэлдэжэ газаашаа гарашанад (Х. Намсараев); Энэмнай та бидэ хоёрой ѳѳһэд хоорондоо хѳѳрэлдэхэһѳѳ ондоо хэнэйшье мэдэһэнэй үлүү зүйл гэжэ бү мартая (Б. Шойдоков); ѳѳһэд ѳѳһэдыгѳѳ бэе бэеэ (друг друга): Инаг хоёр зүрхэд ѳѳһэд ѳѳһэдыгѳѳ олон золгожо, бүхы наһандаа барисалдадаг байба бэшэ гү? (Д. Эрдынеев); ѳѳһэд ѳѳһэдынгѳѳ ѳѳрынхин ѳѳр ѳѳрынгѳѳ (каждый своё, каждый у себя): Хоёр нүхэд дундаа олон үгэ шашанашьегүй, ѳѳһэд ѳѳһэдынгѳѳ байдал тухай бодомжолнод (Ч. Цыдендамбаев); Түшэмэдынь ѳѳһэд ѳѳһэдынгѳѳ түлѳѳлэгшэдэй араар зогсобод (Б. Санжин, Б. Дандарон).