ЕРБЭГЭР

тэмд. н. 1) сурагар, салигар, тэгшэ бэетэй (стройный, статный): Жаран нэгэдэхи наһаяа жаргалтайгаар угтаарайгты, / Далан гурбадахи наһаяа дүүрэн баянаар угтаарайгты, / Наян табадахи наһаяа налайжа угтаарайгты, / Ерэн долоодохи наһаяа ербэгэр зандаа угтаарайгты! (Yреэлһээ); 2) нэгэ жэгдэ, жэрбэгэр, жэбжэгэр (ровный и красивый): Гэрэй газаа бургааһаар гүрэһэн ербэгэр гоё шүргэ. Ямаадые болон эшэгэдые хааха хорёонууд, огородой саб гэмэ зохидхон хашаа (Ч. Цыдендамбаев).