ЕНГҮҮ(Н)

(Н) 1. юум. н. шог, ёгто, хоро (ехидство, насмешка): Тамара Ринчинэй енгүүе һаял ойлгожо: – Шамтай хѳѳрэлдэһэнэйшье урмагүй даа. Хѳѳрэлдѳѳгѳѳ орхиё, – гэбэ (С. Цырендоржиев); 2. тэмд. н. шогтой, ёгтой, ёгтолһон абари зантай (шутливый, ехидный): Энэ енгүү капитанай хажууда нюдэндѳѳ шэлтэй офицер гэнтэ бии болоод, мүн лэ урин һайханаар энеэбхилэн зогсошобо (Д. Батожабай); енгүү энеэдэн мэхэтэй миһэрээн (ехидная улыбка): Иондзын-Римбочын сагаан һахал дороһоо енгүү энеэдэ харуулһан уршалаанууд үзэгдэн байтараа, үдхэн нидхэ доогуурнь нюугдашаба (Д. Батожабай).