ЕЛҮҮР

1. юум. н. 1) конькигаар һолжорхоор түхеэрэгдэһэн мүльһэн нюруутай газар (каток): Үхибүүд елүүр дээрэ халтиржа ябана (Ж. Тумунов); 2) халтирхай, мүльһэтэһэн газар (накатанное, скользкое место): Шэрүүн саһа ойможо, елүүр дээгүүр халтиржа, үдэрѳѳ бараһан малнууд үлэн хооһон бусаба (Ч. Цыдендамбаев); 2. тэмд. н. тэгшэ, жэгдэ, елэгэр, мэлигэр, жэгдэ болоһон (гладкий, как каток): Үбэлдѳѳ энэ газарта мүльһэн шэл мэтэ елүүр һэн (С. Доржиев).