ЕХЭТЭН

дах. ү., алибаа шанар, шэнжэ ехэтэй гэһэн удха дамжуулхадаа, урдаа юу? гэһэн асуудалда харюусаһан үгэтэй хэрэгл. (тот, кто обладает каким-л. качеством в высшей мере): Хүсэ ехэтэн хилэнсэтэ үйлэдэ захирагшье, / Харбаһан һомон мэтэ бү орогты Хүнэй зэмэлхэһээ айжа, / Тамын галта нүхэндэ хэн орохоб (Э.-Х. Галшиев).