ЕХЭТЭЙ

тэмд. н. алибаа юумэ ехэ зэргээр, үлүүгээр абанхай, эдлэнхэй, алибаа юумээр элбэг, баян, дээдэ (имеющий много чего-л., богатый, обильный чем-л., высоко-): Тэрэ Насаг гэгшыншни хүнһѳѳ үлүү юумэнь гэхэдэ, мал зѳѳри ехэтэй, олон һамгатай хүн байгаа (Ц. Шагжин); дүршэл ехэтэй ямар нэгэн ажал хэрэгтэ бэрхэ, шадабаритай, дүйтэй (опытный, умелый): Та дүршэл ехэтэй хүн хадаа ѳѳрѳѳ хуу мэдэнэ ха юмта даа (Б. Мунгонов); зориг ехэтэй зүрхэтэй, юумэнһээ айдаггүй (смелый, отважный): Байза, энэшни хараха янзада зориг ехэтэй, тиигээд зоболон үзэһэн хүн байна (Х. Намсараев); бүтээсэ ехэтэй бүтэмжэтэй, бүтээсэтэй (высокопроизводительный, продуктивный): Иигэжэ ажалаа хубаарилан хэхэдэнь, басаганда амар, бүтээсэ ехэтэй (Ж. Тумунов); саһа ехэтэй саһаар элбэг (снежный): Саһа ехэтэй жэлдэ үбһэ ногооной, талха таряанай гараса һайн байдаг юм (Б. Мунгонов).