ДУУША

1. юум. н. 1) дуу гүйсэдхэгшэ, дуулааша (певец, исполнитель): Буряадай оперын дуушад болон Буряад театрай зүжэгшэд хамтаржа, энэ тоглолто бэлдээ гэхэдэ болоно (Буряад Yнэнһѳѳ); Зарим хүн түрэхэһѳѳ дууша болохо заяатай, ирагуу һайхан хоолойтой байдаг һаань, нүгѳѳдэ заримашуул хоёршье үгэ холбон дуулажа шадахагүй юм; 2) дуулаха дуратай хүн, һайханаар дууладаг хүн (любитель или мастер петь): Тиигэжэ байтараа гэнтэ нэгэ дууша басаган эли тодоор сууряатуулна (Ц.-Ж. Жимбиев); 2. тэмд. н. 1) ирагуу, һайхан абяатай, дуутай (певчий): Дууша һайхан хоолойтон, / Хуурша уран хургатан / Иимэ байдаг юумэл даа (Х. Намсараев); дууша шубууд ирагуу һайхан абяа гаргадаг шубууд, алтан гургалдай, булжамуур г.м. (певчие птицы): Энэ ороной дууша һайхан шубууд, энэ үбгэнэй үгые дабтан дуулана (Х. Намсараев); 2) дуу дуулаха дуратай (любящий петь): Дууша хүндэ дуу дуулуулаагүй байгаа һаа ямараар зобохоб (Д. Эрдынеев).