ДУУЛДАХА

үйлэ ү., угталд. залог соносогдохо, шэхэндэ орохо, абяан тараха (быть слышимым, слышаться, доноситься): Минии hайн үгэнүүдэйм сууряан шэхэндэшни дуулдажал байhайг (Э. Зандраев); дуулдахатай үгытэй арай гэжэ, үлэ мэдэг соностоһон, шэхэнэй үзүүртэ дуулдаһан (еле слышный): Таһалга сооһоо дуулдахатай үгытэй харюу гараба ха (З. Гомбожабай); үзэгдѳѳ дуулдаагүй юумэн үзэгдѳѳ, харагдаагүй, хүнэй һанаанда ороогүй юумэн, гайхалтай юумэн (невиданное и неслыханное): Тала нютагтань үзэгдѳѳ дуулдаагүй юумэ боложо, тэрэ залуу хуниие хүн зон бага ехэгүй шоо үзэхэ, шобто хараха бэшэ аал? (Ч. Цыдендамбаев); муу юумэ түрүүн дуулдаха (Оньһ. ү.) муу мэдээн дары мэдэгдэхэ (һайн мэдээнһээ орходоо), муу юумэ модон хүлтэй (≈ худые вести не лежат на месте).