ДУУГАЙШАГ

1.тэмд. н. абяагүйшэг, ехээр дуу гарадаггүй, үгэ үсѳѳнтэй (довольно молчаливый): Намсарай үбгэн ехэшье олон үгэгүй, дуугайшаг тооной хүн юм (К. Цыденов); 2. наречи нэгэ бага дуугай, аалин, үгэ дуугаа татан (почти молча, затихнув): Даруу зантай нүхэд һагшангүй дуугаржархёод, / Дуугайшаг нюур нюураа харалсажа эмнилсэбэд (О. Доржиева).