ДУУДАА(Н)

(н) юум. н. 1) дуудалга, ооглолго (призыв, зов): Шууяан соогуур «Тогоошо!» гэжэ басаганай дуудаан халта дуулдаад, үүдэн шэмээтэй шангаар хаагдашоо һэн (Д.-Д. Дугаров); 2) абяа гаралга – амитад гү, али амигүй юумэн тухай (крики, звуки – о животных или неодушевлённых предметах): Барабанай наяраан, горнын дуудаан холо саагуур сууряатан соностоно (С. Цырендоржиев); бугын дуудаан орооной үедэ бугын абяан, дуун (крики изюбра в период течки): Тиихэ үедэ, сентябрь һара соогуур, бугын дуудаан болодог юм (Б. Мунгонов).