ДУТУУТАЙ

тэмд. н. 1) дутуу дундатай, гүйсэд бэшэ; гэмжэгтэй, эндүүтэй (имеющий недостатки, недочёты; имеющий ошибки): Хүндэ этигэдэг, һайрхуу тиимэл дутуутай (Ч. Цыдендамбаев); (үе) мүсэ дутуутай эрэмдэг, эрэмдэг (искалеченный, калека): Гэбэшье тиимэ хооһон балай байдал тэрэ таяг тулаһан, мүсэ дутуутай хүндэ үнинэй танил байба (Д. Батожабай); Үе мүсэ дутуутай амитадта адли амин хайра юумэд арбайлдана (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) ухаагаар һула, тэнэглиг (слабоумный, придурковатый).