ДУРДАЛГА

юум. н. 1) дээдэ магтаал, соло дуудалга (прославление, ода): Тэрэ «Хоридугаар он», «Захаамин тухай шүлэгүүд», «Дуран тухай дурдалга», … гэhэн бүлэгүүд соо ороhон шүлэгүүдhээнь алинииеньшье илгажа нэрлэхын аргагүй, үргэлжэ дээрээ жэгдэ уран хэлбэритэй, удха гүнзэгытэй (Л. Халхарова); 2) һануулга; дурасхаал (упоминание; воспоминание): Бүтүү тухай түрүүшын дурдалга Буряад Уласай үндэhэтэнэй архив соо 1874 онhоо оруулаатай (Буряад Yнэнһѳѳ); 3) бѳѳ тэнгэринэр болон һүнэһэ һүлдэнүүдые дуудалга, нэрыень хэлэдэг, хэһэн үйлэ хэрэгыень магтан дурдадаг, тиигээд гуйлтаяа хэлэдэг (призывание небодителей и духов): Дурдалга, шэбшэлгэ, / Дууряалга, түүрээлгэ гэхэ мэтын / Шүрэ һубһандал һубариһан / Шүлэгэй хуушан хэлбэринүүд (Д. Улзытуев).