ДОШО

юум. н. 1) болдог, добохон (бугор, холмик): Тээ тэрэ дошын саана байгааб, гээд, Насаг арбаад метр зайда байһан дошо тээшэ толгойгоо хазайлган зангаадхиба (Г.-Д. Дамбаев); дошо болдог добохонууд, гүбээнүүд (холмики): Харгыдамнай дайралдаһан бишыхан дошо болдогууд мүнѳѳ ухаангүй томоор түглылдэжэ харагдана (Ц. Шагжин); ○ добо гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; ◊ добо шарлуулха ажамидарха, ажаһууха (жить, проживать жизнь): Добо шарлуулжа һуугаашань дээрэ Баданай эхэ үбгэнһѳѳ, ноён Тураахиһаа, ехээр айдаг, гайхадаг байһан юм, зүгѳѳр тэрэнь добо шарлуулжа һууһан саг үе соогоо һамгандаа нэгэшье шэрүүн үгэ хэлээгүй, хургааршье занаагүй юм (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) газар доро амидардаг амитанай нүхэнэй хажуудахи малтажа гаргаһан обоо шорой (кучка земли около норы животного); 3) баабгайн эшээн (берлога): Дармын хойноһоо дахажа ерэһэн Атешкын саһан дээгүүрхи мүрнүүдые ажаглан бэдэрэлсэжэ байхада, Дарма тэрээндэ этигэнэгүй хэбэртэй, баабгайн дошо дээрэһээ Лукичай таба һүрэдэг буугай үлѳѳшэ һомыень гаргажа хаяна (Д.-Д. Дугаров); 4) сэрэг. буудалдахаар түхеэрэгдэһэн газарай урда зурыса обоологдоһон, шорой гү, али бетоноор, шоройтой туламуудаар хэгдэһэн халхабша ханахан (бруствер): Лейтенант зүүн һүбѳѳгѳѳрѳѳ капонирой эрье дошо түшэн хэбтээд (Г.-Д. Дамбаев); 5) соолгоһоо уһанай халихада, хүрэһэн мүльһэн, ондоли, тошон (наледь).