ДОМТОЙ

тэмд. н. хүниие аргалха шадалтай, бэлигтэй (способный излечить): «Эхэб» гэһэн нангин үгэеэ тиихэдэл хэлэһэн байгаа һаань, ѳѳрѳѳ эхэ, нүхэр мэтэ хододоо энхэргэн, дулаан үгэтэй, домтой альгатай ябаа һаань, Жамбал үхибүүндэнь ондоогоор хандаха, түрэһэнһѳѳнь үлүүгээр үхибүүшэлэн абаха һэн (З. Гомбожабай); ◊ долёобортоо домтой, эрхыдээ эмтэй хүнэй үбдэһэн газарые, булгарһан, буруутаһан яһа мүсые барижа үбшыень бууруулха, эдэгээхэ аргатай (обладающий целебной силой – о человеке): Тиигээд лэ тэрэ долёобортоо домтой, эрхиидээ эмтэй абгайда тархи түрүүгээ барюулһаар бажуулгаһаар һайн боложо байнхай (Ц.-Ж. Жимбиев).