ДОМОГТО(Й)

(Й) 1. тэмд. н. 1) олондо мэдээжэ, суутай, сууда гараһан, түүхэдэ ороһон (легендарный, известный): Харин үбгэн Байгалай амгалан байдалые хэр угһаа сахидаг домогто Саяан уулын гушан гурбан мундарганууд шандаган малгайнуудаа хэсылгэн үмдэнхэй (М. Осодоев); Одоол домогто хүн байна даа (Буряад Yнэнһѳѳ); 2. хэлэгшын үүргээр хэрэгл. мэдээжэ, түүхэтэй (известен, известно): Бүхэ Баалга хүсэеэ туршажа, энэ томо шулуу холоһоо тэбэрижэ асараад, тэрэ багахан шулуун дээрэ дабхасуулжа табиһан домогтой (Б. Мунгонов).