ДОЛДОЙ

1. юум. н. үргэтэй, шалиг шашаг (болтун, говорун): Тэрэ долдой Бадан эндэ юун боложо байһыень хуу мэдүүлхэ (Б. Санжин, Б. Дандарон); үргэн долдой түргэн хэлэндэ ороод, һайнаар дуугардаг, үргэ аманай эзэн (говорун, болтун): Би анханай яаруу түргэдүү зантай, үргэн долдой, уһан зугааша хүмби (С. Доржиев); 2. тэмд. н. һүбэлгэн, ухаансар – үхибүүн тухай (смышлёный, развитый не по годам): Долдой долонгир хүүгэд эжынэрэйнгээ хажуугаар эрьюусэлдэжэ хашараангүй, харин гэрэй харанхы буланда шэбээлээд, хоргодоон боргодоон болон наадажа, шабар пеэшэнэй саагуур, орон доогуур шургахал даа (М. Осодоев).