ДОХОЛОН

тэмд. н. 1) хүл муутай, үрѳѳһэн хүл үбшэн гү, али нэгэ хүл богонитой дээрэһээ хэлтэгэнээд, муугар ябадаг (хромой, хромоногий): Тэрэнэй дохолон хүл улам богони болошоһон юумэдэл, хэлтэргэхэнь ехэдэшоод ябаа һэн (Д. Батожабай); Дохолон шаазгай добуу тойроо (таабари, нооһо ээрэхэ); дохолон стул нэгэ хүл богони һандали, һуури (кривоногий стул): – Модон үмдэтэй бэшэ һаа, Намсалмаа, һуу, – гээд, Сампил Намсалмаада дохолон стул табижа үгэбэ, тэрэнь ара гэдэргээ урбалдашаба… (Ж. Тумунов); дохолон татаха хүл муутай дээрэһээ хэлтэгэнээд ябаха (хромать, прихрамывать): – Зобохо юумэ үгы, – гээд, гутал дээгүүрээ эжымни оёһон пэнии үмдэжэ, шэб харанхы һүни дала гараһан үбгэжѳѳл дохолон татаһаар гараа һэн (Ц.-Д. Хамаев); хүл дохолон хүл муутай дээрэһээ хэлтэгэнээд ябадаг (хромой, хромоногий): Тэдэнэй тоодо бэеэ оруулхаяашье һананагүйб, хүл дохолон, хатанхай үрѳѳһэн гартай аад, бэшэндэ минии дээрэлхээд орхихошье юумэн үнэндѳѳ үгы юм аабза (Ц.-Д. Хамаев); ◊ дохолон морин шадалаа буураһан хүн; урагшагүйдэһэн хэрэг (≈ хромая утка); дохолон мори унаха урагшагүйдэхэ (терпеть неудачу); 2) далюу, сэхэ бэшэ, хэлтэгы (кривой, отклоняющийся от нормального): Шэнэхэн модон стол дээрэ эндэ тэндэһээнь дохолон хэлтэгы болотор таһалжа, тамхи татажархиһан газетэ дэбдеэтэй, дээгүүрнь бэхэ, саарһа бэлдэһэн байна (Ц. Дон); Тэдэнэр дохолон нарһанда хүрэжэ ошобо (Ч. Цыдендамбаев); дохолон харуул эритынь нэгэ заха дүрсэлэн хурсалаатай харуул, хабтагайн заха харуулдажа мүлиилгэхэдэ, тусхай маягтай болгоходо хэрэглэгдэдэг (рубанок, которым обстругивают края); дохолон тоо а) тэгшэ бэшэ тоо, 1, 3, .м. (нечётное число); б) хүсэд бэшэ тоо (недостаточное количество); хари хэлэндээ дохолон хари хэлэ муусаар ойлгохо, һураха (плохо владеющий иностранным языком); дохолон эмь малай шэхэндэ углуутуулан гаргагдаһан хэршэлээ (клеймо углом); ○ һохор гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.