ДОГНОГОР

тэмд. н. 1) үргэгдэнги, хитайнги (вздёрнутый – о носе животного); 2) наашагүй, шэрүүн (нечуткий): Тиигээд энэ хүбүүниинь яагаа дан янзагүй, догногор нозог хүн гээшэб! (Х. Намсараев).