ДОБО

1. юум. н. 1) үндэр газар, гүбээ (холм): Улаан хадын хормойдохи добонууд эндэ тэндэ соохорложо, шиигтэй нойтон хагда зулгаахадань бүришье наартай ха (М. Осодоев); Тиигэжэ ябатараа, уһан далай соо ямар нэгэ олтирог шэнгеэр үндыһэн үнѳѳхи добын оройн хүһѳѳдэ тулаба (Ц.-Ж. Жимбиев); добо гүбээ набтархан хаданууд (холмы): Тэргын мѳѳртэ эдигдэжэ, даланташаһан хүдѳѳгэй харгынууд добо гүбээ дээгүүр аргамжа мэтэ һунан бүгтэрнэ (Д. Батожабай); добо дошо обогор добогор болоһон газар, болдог солдог, болдируу (бугры, ухабы): Харин мүнѳѳ, марта һарын табанда, үндэр добо дошотой үйлсэнүүдээр булангиртай түргэн горход шааян хааян урдажа эхилшэбэ (Ч. Цыдендамбаев); 2) обогороор сомогдоһон шорой, саһан г.м. (куча, гряда): Үйлсэеэ, харгыгаа арилгангаа, саһан добо хэебди (Б. Санжин); һолжорхо добо дээрэһээнь һолжоржо наадахаар нэгэ тээшэнь налуутуулжа сомоһон обогор саһан (снежная горка): Тээ тэрэ талмайда энэ һѳѳм зузаан саһа хамажа, обоолжо, һолжорхо добо хэебди (Б. Санжин, Б. Дандарон); добо дошо дуулаг, дохолон шаазгай бү шагнаг газар дуулаг, гахай шагнаг, хэншье юушье бү мэдэг, бү дуулаг (пусть никто не узнает и не услышит): Зүгѳѳр, Тамжад энэ бодолоо үбгэндѳѳшье хэлээгүй, басагандаашье дуулгаагүй «добо дошо дуулаг, дохолон шаазгай бү шагнаг», – гээд, мартаhан гэхэ (Ж. Тумунов); 2. элирх. үүргээр хэрэгл. доболиг, үндэр (холмистый, возвышенный): Наһатайшуулнай хажуурнуудаа барин, добо газарай ногоо сабшаха (С. Цырендоржиев).