ДЭЛЮУ(Н)

(н) юум. н. шуһа бүрилдүүлдэг эрхэтэдэй нэгэн, халуун шуһата амитадай гэдэһэн дотор оршодог (селезёнка): Орьёлһоо унажа, дэлюугээ дэлбэ һүрэбэ; ◊ хүхэ дэлюун болотороо энеэхэ баруун бур. ехээр энеэхэ, унатараа энеэхэ (смеяться до упаду): – Бугуулидаад гү? – гэжэ тэндэ байгшад хүхэ дэлюун болотороо энеэлдэбэ (А. Шадаев).