тэмд. н. үргэн, дэлгэр, далбагар, халбагар (широкий, широкополый, оттопыренный); дэльбэгэр шэхэтэй һэртыһэн, хажуушаа гү, али дээшэ үлүүсэ ургаһан, һархайһан (лопоухий): Хүнэй ойртохолоор тэрэ тугал харайн бодоод, хажуу тээшээ алхалба. Теэд холо ошонгүй тогтобо. Нариихан утанууд хүлтэй, дэрэ дэльбэгэр шэхэтэй юумэхэн айһан нюдѳѳр харашоод, хамараа һарналзуулан байба (Л. Линховоин).

тэмд. н. 1) үргэн, уужам, элдин, дэлюун (широкий, просторный, раздольный): Шэтэһээ ябаһан сэрэгэй ноёной доодо таладань һуужа байһан дэлбэгэр ехэ аад, хара мянган уршалаада баригдаһан сохотой, шүншэгэр нарин ургэтэй … хун хоёр удаа бодожо, Агын ноёдой альга ташаха буринь ехал урмашаһан янзатай дохино (Ж. Тумунов); 2) элбэг баян, угаа, горитой ехэ (обильный).