ДЭЭРЭҺЭЭ

1. наречи алибаа юумэнэй дээдэ талаһаа, үндэрһѳѳ (сверху): Дээрэһээ, хадын оройһоо муухай гэгшын хүнхинэмэ абяан дуулдажа (Ц. Шагжин); 2. дах. ү. 1) ямар нэгэн газарһаа (с чего-л.): Шамда хамаа юун байха юм, гээд, Сэндэмэ диван дээрэһээ бодошобо (С. Цырендоржиев); 2) ушарһаа, шалтагаанһаа (из-за, вследствие, по причине): Энэ хүшэр хүндэ замда зуруулгүй гараһан дээрэһээ түүдэг табиха аргагүй, халуун эдеэ эдингүй зобоһон юм (В. Гармаев); иимэ (гү, али тиимэ) дээрэһээ тиимэһээ, тиимэ ушарһаа, тиимэ шалтагаанаар (поэтому, вследствие этого): Иимэ дээрэһээ Гаврюшын һанал бодол үдэр ерэхэ бүри улам хатуугаар бэхижэжэ, улам гүнзэгыгѳѳр хүмүүжэжэ эхилбэ (Х. Намсараев); Тиимэ дээрэһээ Батууха хододоол ѳѳрынгѳѳ бишыхан дүү хүбүү үргѳѳд ябадаг байба (Ц. Шагжин).