ДЭБДИХЭР

дэбидхэр юум. н. 1) унтари, шэрдэг, хэбтэри (постель, тюфяк, матрас): Тиигээд тэндэ дэбдихэр заһажа, Цэрэнпилые хэбтүүлээд, сай шанажа уулгана, баһа бод борохон хайраһан талха табижа үгэнэ (Х. Намсараев); Зайн галай унтархада, хүн бүхэн дэбидхэртээ оронхой байгаа һэн (Д. Эрдынеев); 2) дэлгэһэн, доро хаяһан юумэн, түмэр, шулуун г.м. (подстилка, подложка): Дулаан дэбдихэрһээ бодохо дурагүй нохойнуудай хусалдаха дуулдаад, айлнуудай мүльһэтэһэн сонхонуудай һүлэмхихэнѳѳр улагашалдаха үзэгдэбэ (Ц.-Д. Хамаев); дэбдихэр хохир үбэлдѳѳ үхэр малда дэбдидэг жэжэхэнээр бутаруулhан үхэрэй аргал (сухой измельчённый навоз, используемый зимой для подстилки скоту в хлевах): Зосоохи дэбдихэр хохирыень хуурайлан, тараажа байдаг (Ц.-Ж. Жимбиев); 3) үсѳѳн шала, гэрэй оёор (пол): шулуун дэбдихэр; 4) талмай, зай, газар, орон дэлхэй (пространство, территория).