ДАРУУХАН

1. тэмд. н. 1) түбшэн, томоотой, сарюун (степенный, уравновешенный, спокойный): Хэзээдэ даруухан, үнэн сэхэ зантай, хүн бүхэндэ һайниие хүсэжэ, туһалжа ябадаг Номгониинь үнэн дээрээ одоо үльгэрэй баатартал нугаршагүй хаба зоригтой байба бшуу (Ц.-Д. Хамаев); 2) һайрхуу бэшэ, бардам бэшэ (скромный): Хараха янзада угаа даруухан зантай басаган хэбэртэй (С. Цырендоржиев); 2. наречи 1) түбшэнѳѳр, томоотойгоор (степенно, солидно): Дагбаевай үгые Полуянов даруухан шагнаад, Хэжэнгэдэ үшѳѳ хэдэн хонохыень зүбшѳѳжэ, ѳѳрѳѳ Улаан-Үдэ ошохоор мордобо (В. Гармаев); 2) бэеэ баринги, һайрхуу бэшээр, бардам бэшээр, нам (сдержанно, скромно); ○ нам гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.