ДАРХАГАР

тэмд. н. 1) адар, дарнагар, томо (большой, громоздкий): Үндэһѳѳр хушагдаһан орой дээрэнь хилгана ургажа ногоорһон хоёр найман ханатай томо модон гэрнүүдэйнь, хоорондохи дархагар сарайнь һүүдэр тээшэ моридынь орой хабарай халуун үдэртэ аяшарһан хадаа шамданад (А. Ангархаев); дархагар эбэр һарбагар ехэ эбэр (развесистые рога): Нюргаяа амаруулжа, эрьеын хагдан соо бэлшэхэ газартаа дүтэлһэн оронь дархагар эбэртэй толгойгоо һэжэрээд, ута хулнүүдээ үшѳѳ түргэн хаялуулба (Ц.-Д. Хамаев); 2) таагүй, ёозогүй (неподходящий).