ДАЛЛАХА

үйлэ ү. 1) арбаганаха, гараа арбагануулха, гараараа зангажа дуудаха (махать, подавать знак, манить рукой издалека): Дүүхэй хаһаг тэргэ дээрэһээ түйсэтэй аарса буулгажа, газарта табяад, үбһэшэдые даллан байжа ооглобо (М. Осодоев); даллан үдэшэхэ хүнтэй хахасахадаа, гараа арбагануулха (помахать рукой на прощание): Тогоошо нүхэдѳѳ даллан үдэшѳѳд, тосхон тээшэ шэглэбэ (Д.-Д. Дугаров); малгайгаараа даллаха гартаа бариһан малгайгаа дээшэнь үргэжэ арбагануулха (махать шапкой): Мүнхэ малгайгаараа даллаад, ябадалаа түргэдүүлшэһэн поездын хойноһоо гүйжэ, юушьеб занган байжа хашхарба (З. Гомбожабай); 2) дуудаха, татаха (звать, манить): Үбһэшэдэй түүдэг улаабхин даллана (Д. Улзытуев); Инаг дуранай хани жэлнүүд, алдуу эндүүе мэдэрүүлжэ, эгсэ үндэр ѳѳдэ дуудаһан, һайн һайхан тээшэ даллаһан жэлнүүд (З. Гомбожабай).