тэмд. н. 1) үргэн аад хабтагай ба һэнжэлдэхээр зѳѳлэн, хэмһээ үлүү томо, дэрбэгэр (отвисший, оттопыренный): Тэдэнэй дунда оодон хара дэгэлтэй, буунги дальбагар хара шляпа малгайтай, турлааг шэнги түсхэгэр хара хүн бага далюутан хаража ябахань харагдана (Х. Намсараев); дальбагар шэхэн дэрбэгэр томо шэхэн (большие, оттопыренные уши): Дабаа-Жалсанай харюусажа үрдеэгүй байтар дальбагар ехэ шэхэтэй, дарбагар хара шарайтай Барга-Няма үмхэй үнэртэйгѳѳр нялд гүүлэбэ (Б. Мунгонов); 2) үргэн аад, пальпагар (широкий и бесформенный): Энэ үедэ дальбагар хара кепкэтэй Дарма бригадир обоотой таряануудай нүгѳѳдэ захаһаа ооглобо (Б. Мунгонов).

тэмд. н. 1) үргэн аад, хабтагай (широкий): Хүйтэншэгшье болоһон байгаа һаань, мүльһэн хүнжэлѳѳр бэеэ хушангүй далбагар далбагар долгинуудые мухарюулһан Ехэ Ярууна врачые бэе тээшээ татаба (Д. Батожабай); далбагар нюур үргэн нюур (широкое лицо): Тэрэнь үни газарта, моридойнгоо саанаһаа аймхайгаар далбагар нюураа булталзуулан, харашоод байба (А. Ангархаев); 2) иишэ тиишээ һэртынги, арбайһан (оттопыренный, растопыренный): Тогоошо тэрэниие хойноһоонь хүсэжэ, брезент суба янзатай далбагар юумыень хуу татан хаяжархиба (Д.-Д. Дугаров).