ДАЛБАА

1. юум. н. 1) онгосын мачтада бэхилэгдэнхэй ехэ бүд, һалхинай үлеэхэдэ, онгосоёо урагшань дабшуулдаг (парус); 2) мух.-шэб. үргэлжэ, ехэ бүд (полотнище) …засагай газарай ба яамануудай ордонуудай ханануудта Монгол уласай ба ахадүү гүрэнүүдэй ударидагша суута хүнүүдэй зурагууд, баһа туг далбанууд… (Х. Намсараев); 3) баруун бур. бүдэй һанжалзаһан таһархай (отвисающий лоскут); 2. тэмд. н. үргэн, дэлгэр, уужам (широкий, просторный): Далбаа ехэ тэнгэриин / Далитай, амитай үүлэнүүд / Дайдаяа угаая гэлсэбэ (Г. Базаржапова).