ДАЛАНТАЙ

тэмд. н. тобир тарган, арьбантай (упитанный, имеющий жир в загривке): – Дааган далантай даа, юу хэлэхэб, – гээд, хүйтэн харасатай, үдхэн хүмэдхэтэй хүн нюурайнгаа тоһолиг хүлһые аршана (Д.-Д. Дугаров); ◊ дааган далантай, буруун булшантай буряад зоной золголдоходоо (илангаяа Сагаалганай үедэ) хэлэсэдэг юрѳѳлэй, мэндын үгэдэ ородог тогтомол холбоо үгэ (достаток, благополучие): Даагамнай далантай, буруумнай булшантай, тоо толгой хүсэд ондо орохонь гэжэ арад зон баяртай (Б. Санжин, Б. Дандарон).