ДАХУУЛ

1. юум. н. 1) дахажа ябагша, хамта ябагша (спутник): Улаан-Үдэһѳѳ баһа нэгэ дахуул бии – партиин Обкомой хүдэлмэрилэгшэ (Б. Мунгонов); 2) тагнуул («хвост», шпик): Хойноһоомнай дахуул ябанагүй гү гэжэ баталха болоно бшуубди (С. Цырендоржиев); 3) хадамда ошоогүй байхада түрэһэн гү, али урда хадамда түрэһэн үхибүүн (ребёнок, рождённый до брака или в предыдущем браке): Теэд иимэ олон дахуултай гэргые хэн абахаб даа (Ц.-Ж. Жимбиев); 2. тэмд. н. холбоотой, нүхэсэһэн, дахаһан (сопутствующий): Иимэ һайхан хаһа хэзээдэшье мартагдадаггүй, ами наһанай дахуул тэмдэг боложо ябадаг бшуу (М. Осодоев); дахуул үгэ хэлэ шэнж. мэдүүлэл соохи үгэнүүдэй хоорондохи харилсаа тэмдэглэһэн, зохилдодоггүй туһалагша хэлэлгын хуби (послелог): Мэтэ, адли, шэнги, шэнээн гэһэн дахуул үгэнүүдээр эдэ зэргэсүүлгэнүүд хоорондоо холбогдодог (С. Бабуев).