ДАГДАГАР

тэмд. н. 1) обор, бирагүйхэн, парпагар (невзрачный): Хусын дагдагар зогдор ха юм (Ч. Цыдендамбаев); Үүдэнэй дагдагар һэеы һэхэгдэжэ, Мархансайн мал адуулдаг басагад … орожо ерэнэ (Ч. Цыдендамбаев); 2) тоһо хирэдэ дарагдаһан, муухай болоһон (засаленный, замызганный): Шэнэ хубсаһа шамда асарааб, даг хара, дагдагар дэгэлышни галда шатаахаб (Ц. Шагжин); 3) шэлж. бусадай талаһаа хайхарамжагүй хандасатай болоһон (пренебрегаемый всеми).