ДАДАЛ

1.юум. н. дүршэл, дадабари, заншал (опыт, привычка); дадал дүршэл олоһон дүй, дүрэ, дадабари (опыт, навык, привычка): Хэрбээ үнэнѳѳрѳѳ тиимэ муу, урдын дадал дүршэлгүй, ядалсахаар байбал, артель болгохын ябадал хэхэдэтнайшье болохо бэзэ (Ц. Дон); дадал болоһон үнинэй дадаһан, танил, һурамхи болонхой, эжэлшэнги, мэдээжэ (давно привычный, притёртый): Үнинэй дадал болоһон юумые хубилгахада уладай һонирхол, энээн тушаа һаналаа андалдаан, тиимэ хубилалта асарһан хүн тухай хѳѳрэлдѳѳн, тэрэнэй буруу зүбые зүбшѳѳн түргэдэдэг бшуу (Д. Эрдынеев); 2. тэмд. н. дадабари болоһон, үнинэй мэдээжэ, танил, заншаһан (привычный): Теэд багшанарынь энэ басаганайнгаа занда үнинэй дадал байжа, тэрээниие гайхахаашье, шоошье үзэхѳѳ болинхой (К. Цыденов); дадал бэшэ дадаагүй, һурамхи болоодүй (непривычный): – Хэмнай үгэхэб? – гэжэ Андрей хүзүүндээ дадал бэшэ галстугаа заһасагаан асуугаад, Светлана руу һѳѳл уриханаар хараад абаба (С. Цырендоржиев).