ДААША

юум. н. 1) ашалта, даалгабари, уялгата ажал (нагрузка): Мяха шүлэнһѳѳ, тоһо зѳѳхэйһѳѳ, хилээмэ талханһаа, бууза хуушуурһаа эхилээд, адагай захань һандали һуури хүрэтэрѳѳ минии даашын хэрэг байгаа ха юм (Б. Мунгонов); дааша дабашагүй тэсэшэгүй, тэсэхээр бэшэ (невыносимо): Иигээд лэ нюдэнэйм урда нарата дэлхэй, инагайм hайхан шарай, уриханаар энеэбхилэн хараhан нюдэниинь хэтэ мүнхэдѳѳ харагдахаяа болихонь гү гэhэн дааша дабашагүй хүндэ бодол тэрэнэй толгойдо ороодхибо (Г.-Д. Дамбаев); 2) үргэмжэ, тэдхэмжэ (иждивение); 3) харюусалгада абтаһан юумэн (ответственность): Үтэлһэн зон үхибүүдэйнгээ даашада ородог.