ДААСАТАЙ

тэмд. н. 1) хүндэ ашаа дааха үргэхэ шадалтай (поднимающий, несущий много тяжести): даасатай томо машинанууд; 2) отолжо, хазажа дааха шадалтай (способный резать, косить): Хамагай урда, бултаниие түрүүлээд, Үхинхэн орожо, даасатай хурса хажуураа даамайгаар эдюулжэ эхилнэ (Ч. Цыдендамбаев); 3) даруу, номгон зантай, тэсэмгэй, тэсэмгэйгээр угтажа абадаг, даамай, томоотой (сдержанный, терпеливый): – Би ѳѳрынгѳѳ болоод, фронтдо ябаһан үбгэнэйнгѳѳ нэрэһээ Советскэ Армидаа бэеэ хүсэһэн хоёр томо эрье бэлэглэнэб, – гэжэ даасатай шангаар хэлэбэ (Ж. Тумунов); Эрэ хүн даасатай, уужам дотортой хүн байха ёһотой; 4) даамаар, тэсэмээр (приемлемый): Шэнэ бэреэхэймнай аяг зангынь зѳѳлэн налгай, шэмэлэн гоожуулһан архииень уухада һэмүүхэн, даасатай хатуу байна даа, – гэжэ тэдэ хоёрынь урмашан һуужа уунад ха (М. Осодоев); Хубиин сэсэрлигэй түлбэри гүрэнэй сэсэрлигтэй адли болгооходонь, гэртэхиндэ даасатай болоо (Э. Раднаев).