ДААМАЙ

1. тэмд. н. 1) намдуу, түбшэн түни, аалин аад, хүсэтэй (спокойный, кроткий, терпеливый): …Бато Галсановичай намдуу, даамай үгэнүүд тэрэниие номгоруулжа, бэеэ бариба (Д.-Д. Дугаров); Энэ хадаа түбшэн даруу хүнэй түлэгтэй даамай шанар болоно бшуу (А. Жамбалон); даамай амгалан намдуу, түбшэн түни (спокойный): Юрэдѳѳ, нэгэ муу юумэнэй гү, али баяр баясхалангай болохоо байгаа һаа. тэрэниие мэдэһэн юумэдэл, хүнэй сэдьхэл даруу гэхэ гү, али даамай амгалан болошоод байдаг гээшэ ха (З. Гомбожабай); даамай зан тэсэбэритэй, бэеэ баридаг, хүлеэсэтэй зан (сдержанный характер): Бадан шуухиран һанаа алдаад, шанга гэгшээр хашхаран, һүрэжэ бодон алдабашье, анханай хүлеэсэтэй, даамай зангаараа бэеэ барижа, барагар шарайтай юумэ дуугай һууба (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) оролдосотой, габшагы (кропотливый, усердный): Даамай ажалшан, шанга хүдэлмэришэн байха зэргэтэйш (С. Ангабаев); 3) ёһотой, сэнтэй, бад гэмэ (заметный, значительный, ощутимый): Геологуудта бүри даамай хохидол ушаруулхые тиигээ гэжэ зариман тайлбарилна (Д.-Д. Дугаров); 4) хори бата, бэхи, бүхэ, шэлдэн (крепкий, устойчивый): Түргэн – түүхэй, удаан – даамай (Оньһ. ү.); 2. наречи мэдэрмээр, яһала, горитойгоор (заметно, значительно): Далай тээһээ даамай хүйтѳѳр һэбшээлнэ (С. Цырендоржиев); даамай дулаан болохо мэдэрмээр, эли дулаарха (заметно теплеть): Һүүлэй хэдэн үдэр наранай шараса шангадажа, агаарай амисхал даамай дулаан болоно (Ж. Тумунов).