ДАА

част. 1) баталалга, шангадалга гү, али захиралта дамжуулдаг, мүн сэдьхэлэй хүдэлсэтэйгѳѳр хэлэгдэһэн үгэнүүдтэй хэрэгл. (мод. част. конечно, обязательно, бесспорно, ведь, же, уж): – Муухайл хүн байна даа (С. Цырендоржиев); Иигэжэ тэрэ хэлэбэ бшуу даа! (Д. Эрдынеев); Үглѳѳдэр тэрэш ерэхэл даа! Харахалши даа! Ябал даа!; 2) тодо бэшэ түл. болон дайбар үгэнүүдтэй хэрэгл. (образует неопр. мест. и наречия): Юундэб даа Светлана Ринчиниие хайрлаадхиба (С. Цырендоржиев); Маталзаһан бэешни, хилэн харахан үһэншни танил дүтэ, хэзээни хэзээб даа үзэһэн мэтэ үзэгдѳѳ (Ц.-Д. Хамаев); юундэб даа ушар шалтагааниинь таагдаа, мэдэгдээгүй (почему-то): Та хоёрые нүхэсэһэй гэжэ юундэб даа ходол хүсэнэб (С. Цырендоржиев); хаанаб даа хаана һынь мэдэгдээгүй, аад, тухайламаар (где-то): Хаанаб даа хүнүүд адуу туужа ябана хэбэртэй (Б. Санжин, Б. Дандарон); хэн бэ даа хэн нэгэн, хэниинь мэдэгдээгүй (кто-то, некто): Бударин гү, али хэн бэ даа: Зүүгээр, – зүүгээр ошогты! – гэжэ ганзагатай моридые хүтэлѳѳд, түрүүшээр ябаһан хүнүүдтэ ооглоно (Д-Д. Дугаров).