ДҮРШЭЛ

юум. н. 1) дадал, дүй, юрэ болоһон арга шадабари (практика, опыт, навык): Эртээнһээ, ажалайнгаа түрүүшын алхамһаа үхибүүдээр хүдэлхэ дүршэл олохо шухала гээшэ (К. Цыденов); Дүршэл дүтэ харгыгүй (Оньһ. ү.); дүршэл шадабари дүй, дадал (опыт, навык): Тогоошо һанагдаагүй түргѳѳр дүршэл шадабарида һуража, бульдозеристнүүд хоёр халаанда хүдэлдэг болобо (Д.-Д. Дугаров); дүршэл ехэтэй ямар нэгэн ажал хэрэгтэ бэрхэ, шадабаритай, дүйтэй (опытный, умелый): Дугар гээшэмнай бэлшээринүүдые ходо һэлгэжэ байгаад, малаа бэлшээдэг, уйгаргүй шадамар бэрхэ, дүршэл ехэтэй болоһон хүн гэжэ мэдэнэбди (Б. Мунгонов); дүршэл багатай дадал олоогүй, дүйгүй (неопытный): Залуу нүхэрнай тусхай һургуули дүүргэһэншье һаа, эндэхи газарай эрхэ байдал мэдэхэгүй, һая хүдэлмэрилжэ эхилһэн дүршэл багатай хүн байна ха юм (Б. Мунгонов); баян дүршэл олон арга шадабари (богатый опыт): Үнэн дээрээ Тогоошо ажалаа һайн мэдэхэ, эсэгынгээ баян дүршэлдэ һураһан, тиимэһээ адуун һүрэгые бэе дээрээ даажа абахаар болонхой юм (Д.-Д. Дугаров); дүршэлѳѳрѳѳ хубаалдаха дүршэл багатай хүндэ мэргэжэлынь дээшэлүүлхын тула хэжэ байһан ажалаа харуулха, мэргэжэлэй нюуса оньһонтой танилсуулха (делиться опытом); ○ дүй гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.; 2) тамир. дүрэ, арга мэхэ, гохо (приём); барилдаанай добтолхо дүршэлнүүд тулалдаанай эхиндэ диилэхэ хүсэлэнтэйгѳѳр орохо арга мэхэ (приёмы вольной борьбы).