ДҮРСЭГҮЙ

тэмд. н. 1) ямар нэгэн юумэндэ адли бэшэ (непохожий на что-л.); хүн дүрсэгүй хүнэй шанаргүй болоһон, хүнэй оронсог, ахир муу хүн (потерявший облик человека): Тэрэ Сэдүүгэй яндан Цэрэнпил халан гэжэ халзан харадаа халаад, хайран арһа мяхаяа шобторуулжа, хүн дүрсэгүй боложо һалахань бэзэ, тиигэг, яагшааб (Х. Намсараев); 2) түхэлгүй, хэлбэригүй (бесформенный); түхэл дүрсэгүй тогтонижороогүй, түхэл байгуулгагүй (беспорядочный, бесформенный): Байн байн зосоонь түхэл дүрсэгүй, ѳѳртэньшье хүсэд ойлгогдошогүй бодолнууд түрэжэ эхилдэг һэн (К. Цыденов); 3) будд. бодото бэшэ, тодорхой бэшэ (нематериальный, отвлечённый): Эсрэн изагуурта тэнгэринэрэй орон гэхэ гү, али Дүрсэгүй тэнгэриин орон (ородоор – «мир не-форм, или сфера чистого сознания») (Л. Шагдаров); 4) шэлж. айхабтар, аймшагтай (ужасный).