ДҮМҮҮ

тэмд. н. болгоомжотой, аалин (осторожный): Энэ үедэ Даржаа габжа буряад ноён тээшэ хаража, хашан татаһан дүмүү хоолойгоор … гэжэрхёод, юу хэлэхыень хүлеэн һууха зуураа, бэшэнэйнгээ нюурые дуугарагты, юумэ асуугты гэһэн маягтайгаар хараад абана (Х. Намсараев); дүмүү аалиханаар (гү, али аргааханаар, һэмээхэн) ехэ болгоомжотойгоор (очень осторожно): Сандахын соорхойн баруун захашагаар багахан һудал булгилан урдажа, дүмүү аалиханаар дуулахадан байдаг (Б. Мунгонов); Хангай тайгын һэбшээ һалхин хүдэлжэ, хүнды жалгые уруудан ерээд, ой модоной оройе дүмүү аргааханаар эльбэн, тунайша залхуугаар нэнгүүлэн наадаба (Б. Мунгонов); Үлбэр ядуу хүнүүдэй унтаха нойрыень таһалдуулжа, һэрюулжэ орхино гүб гэжэ дүмүү һэмээхэн ябажа, газаа гаража ерээд, Гомбо хэбтэриеэ аятайхан хуряаба (Ц. Дон); дүмүү зѳѳлэнѳѳр урин налгайгаар, илдам налархайгаар (мягко, ласково): Колхозойнгоо хэрэгые хубиингаа хэрэгһээ үнэтэй дээрэ бодохо бэзэ гэжэ шамда би найдажа хэлэнэм, – гэжэ Мүнхэ дүмүү зѳѳлэнѳѳр хэлэнэ (Ц. Дон).