ДҮЛГЭ

юум. н. 1) түрэлхиин зуршал, анханай мэдэрэл зүн, табисуур (инстинкт): Мяхалиг улаан нюуртай, шэрүүн дүлгэтэй энэ хүбүүн Доржоһоо нюргаар үндэршэг, наһааршье ахамһаг хэбэртэй (Ч. Цыдендамбаев); 2) түрэлхиин абьяас, бэлиг (талант, дар): Рабдан багшын дүрѳѳр бэшээшэ бүхы хүн түрэлтэндэ хабаатай мэдэрэл бодомжолходоо «ходо иимэ ухаансар, зохёохы дүлгэтэй багшанар үхибүүнэй замда үргэлжэ дайралдадаг һаа, ямар ехэ туһатай, нүлѳѳтэй гээшэб (С. Осорова); 3) бэлгэ тэмдэг, һүлдэ (знамение, признак): Яаһан дүлгэ муутай юм бэ, юугээ хэлэбэ гээшэбта? (Ц.-Ж. Жимбиев).