ДҮЙРЭН

1. тэмд. н. ухаа муутай, ухаа балартанги (полоумный): Дабирхайн хангал хамар руунь хаха сорьён, сээжээ хүрхылгэн, тунгалаг агаар хомхойгоор һоросогооходонь, толгойнь һогтоһондол дүйрэн, манатахадал болоно (Б. Шойдоков); 2. юум. н., хори хубсаһанай бѳѳһѳѳр дамжадаг, халдабарита үбшэн; үбшэлһэн хүнэй гэдэһэн дээгүүрнь жэжэ бадха бии болодог, мүн толгойнь дүйрэдэг, энэ ушарһаа тус үбшэн иимэ нэрэтэй боложо магад (сыпной тиф): Үшѳѳ хүсэд арба хүрѳѳгүй ябахадам, дүйрэн гэжэ юм гү, али халуун үбшэнэй тахалда дайрагдажа, нэгэ зун соо хойно хойноһоо наһа барашаһан юм (Ц.-Д. Хамаев); дүйрэн үбшэн хүнэй гэдэһэн дээгүүрнь жэжэ бадха бии болодог, мүн толгойнь дүйрэдэг үбшэн (сыпной тиф): Сэрэгэй албанда мордохымни урда жэл дүшэ юһэ хүрэһэн хайрата Сүрэн эжымни, арба найматай болоһон хѳѳрхы жаахан дүү басаган Даримни дүйрэн үбшэндэ дайрагдажа, наһа барашаһан юм (Б. Мунгонов).