БУТА I

юум. н. 1) болдог, дэгнүүл (кочка): Бута болдогтой газарта үбһэ сабшахада ехэ хүндэ; 2) обоо (куча); шоргоолзоной бута шоргоолзодой набша, шэлбэ, ногоо мэтээр сомоһон обоо байрань (муравейник): Шоргоолжоной бута шэнги монсогор дэгнүүлэй шорой үрхирѳѳд, тэрэ орбон уhа руу шэнгэшэбэ (Г.-Д. Дамбаев); 3) бутуула хара.