БУШУУ

1. тэмд. н. 1) түргэн, хурдан, солбон, габшагай (быстрый, проворный, юркий, прыткий): Нүгѳѳдэнь арьяатан, тэрээндэ хүсэ шадалшье, бушуу хүдэлсэшье, шуран шадабаришье, араа һоёошье, абарга хурса һабаршье заяагданхайл (Д.-Д. Дугаров); Бушуу туулай борьбодоо бааһатай (Оньһ. ү.); бушуу бэрхэ солбон, габшагай (проворный, быстрый): Энэ Янжама болбол үндэр бэетэй, туранхайшаг хайбалзуур, бушуу бэрхэ һамган (Х. Намсараев); 2) яаруу, түргэдүү, шамдуу, мэгдүү (поспешный, торопливый); ○ солбон, хурдан, шумууһан гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.; 2. наречи 1) түргѳѳр, хурдаар, шамдуугаар (быстро): Нимгэхэн сэдьхэлтэй Тамара телефонойнгоо номер хэлэжэ үгѳѳд, гэр руугаа бушуу гүйшэбэ (С. Цырендоржиев); бушуу түргэн хурдаар (быстро, проворно): Бушуу түргэн морёо эмээллэжэ унаад, Баруун Асатайгаа үгсэн харайлгабаб (Б. Мунгонов); ○ түргэн, яарамгай гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.